Moet dat? Vaak gaat die vraag over een situatie die tussen de deelnemers is voorgevallen. Ze stellen de vraag op een toon waarbij ik me bijna gedwongen voel om te antwoorden. Bijna. Dat doe ik dus niet.
Het gaat er bij mediation helemaal niet om wat ik ervan vind, maar wat de deelnemers er zelf van vinden. Deelnemers aan een Mediation zoeken vaak steun bij mij als Mediator om hun gelijk te halen. Het is niet mijn rol om iemand gelijk te geven. Eigenlijk help ik iemand helemaal niet als ik hem zou gelijk geven. Daarom doe ik dat dus niet.
Het is juist beter dat die persoon zelf iets doet of zegt om de ander te overtuigen (en mijn ‘je hebt gelijk’ dus niet nodig heeft) in plaats van terugvallen op het zoeken naar medestanders, wat hij of zij misschien in het verleden wel deed. Wellicht zit juist daar de pijn of de oorzaak van een verslechterde communicatie. Die weg mag ik niet ‘afsluiten’ of overslaan in het gesprek. Hier kan een stukje van de oplossing voor het probleem tussen beide deelnemers zitten.
Verder werk ik op basis van het uitgangspunt dat ieder zijn eigen waarheid heeft. Dat helpt mij ook om onpartijdig te blijven. Het is niet aan mij om één versie te volgen of een van de deelnemers gelijk te geven. Het gaat mij erom dat ik beide deelnemers help. In (facilitaire) Mediation is het niet vereist dat de deelnemers een gelijkluidend verhaal over het verleden krijgen. Mediation kijkt juist naar hoe het komt dat een deelnemer een bepaald standpunt heeft of een bepaalde eis op tafel legt. Wat zit daarachter? Wat zou die deelnemer eigenlijk willen en wat zou die andere deelnemer kunnen doen om verder te komen? Het antwoord op die vragen brengt de deelnemers begrip voor en verbinding met elkaar. Daarmee ligt een oplossing binnen handbereik.
Mijn antwoord? Ik reageer met een vraag: “Wat vind je er zelf van?”
Meer weten? Stuur me een bericht via Whatsapp of bel op 06 22 92 44 22.