Je komt in je leven wel eens van die mensen tegen die zo’n indruk op je maken, dat je jaren later nog aan ze denkt. Bijvoorbeeld een leraar, collega of klant. Voor mij is dat Wilco van Rooijen.
Hij is een Nederlandse bergbeklimmer/avonturier met als motto: ‘Dromen, Durven, Delen en Doen’. Hij beklom de Mount Everest en bereikte zowel de Zuidpool als de Noordpool op eigen kracht (zonder zuurstofmasker).
Hij inspireerde mij toen hij tijdens een presentatie sprak over een van de belangrijkste dingen, die hij geleerd had tijdens de expeditie naar de top van de Mount Everest. Dat was volgens hem dat het niet ‘geven en nemen’ is, maar ‘geven en krijgen’. Het geven en nemen in bijvoorbeeld een relatie of een samenwerking kende ik wel, maar Wilco opende mijn ogen met zijn beginsel: ’geven en krijgen’.
Het lijkt op het eerste gezicht misschien hetzelfde als ‘geven en nemen’, maar dat is het niet. Geven en krijgen is totaal anders. Je neemt niets. Je geeft alleen aan de ander. En je krijgt vervolgens iets van de ander terug (wat dat dan ook is). En als je niets krijgt, neem je zelf niets. Je accepteert wat je krijgt (of juist niet krijgt).
Dat beginsel zette me aan het denken. Over de intentie waarmee je eigenlijk iets aan een ander persoon geeft. Geef je iets echt vanuit jezelf? Of geef je iets om er dan iets voor terug te krijgen? Wat gebeurt er met jou als je niet krijgt wat je verwachtte? Wat maakt dat jij die verwachting had? Hoe heb je erover gecommuniceerd? Wat deed het met de ander?
Je begrijpt het misschien al: daar werd het spreekwoordelijke zaadje geplant bij mij om de Mediationopleiding te gaan doen. Tijdens die opleiding werd onder meer stil gestaan bij effectieve communicatie over verwachtingen en over (gewenst) gedrag als verwachtingen niet uitkomen.
Jaren later denk ik vaak terug aan die woorden van Wilco. Tja, hoe iemand je kan inspireren met enkele woorden…
Wie heeft jou geïnspireerd? En waarom?
#inspiratie#Mediation#peterdemediator#arbeidsmediation#geschil#mediationopleiding
