Van mij mag je het hele N.I.V.E.A. (niet invullen voor een ander) weggooien. Je hebt er eigenlijk niks aan. Nou ja, wel een beetje natuurlijk, maar niet heel veel.
Mijn punt is dat het niet erg is dat je wat invult voor een ander (dat doet ons brein namelijk automatisch), maar wat ik belangrijker vind is dat aan die aannames niet allerlei gedachten, gevoelens of veronderstellingen (of erger: allerlei verwachtingen) gekoppeld worden, zonder die te checken bij die andere persoon. Zonder check gaan we ons vaak gedragen naar onze eigen gevoelens, gedachten en veronderstellingen bij (uitlatingen van) de andere persoon en daar reageert die ander weer op (die vult vermoedelijk ook iets in). Dan kan het best snel mis gaan in (werk)relaties en wordt het een ‘ding’, dat in de loop der tijd nog groter wordt. Er ontstaat een eigen waarheid dat je collega bijvoorbeeld echt een hork is. Die waarheid wordt echt zo gevoeld en kan niet meer losgelaten worden. Het staat dan een positieve samenwerking in verbinding met elkaar in de weg.
Dus wat dan?
Van mij mag je wel iets invullen voor een ander, maar mijn tip is om te checken bij die ander of het echt zo is. En liefst zo snel mogelijk. Dan loop je de minste kans dat het ‘een ding’ wordt en uitmondt in een misverstand of erger zelfs: in een conflict.
Dus wat mij betreft wordt het: N.I.V.E.A.A.J.H.N.C.B.D.A. Oftewel: Niet invullen voor een ander, als je het niet checkt bij die ander.
